lunes, 23 de julio de 2012

Constantino Cavafis y Cayetano Cantú



Che fece .... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.

Che fece .... il gran rifiuto

Para algunos el día llega
en que tienen que dar el gran “SÍ” o el gran “NO”. 

Quien tiene el “SÍ” dispuesto, 
sobresale de inmediato y entra 
al glorioso camino de sus convicciones.

El que rehúsa, nunca se arrepiente;
si de nuevo le preguntan, repetirá: “NO”; 
y sin embargo, ese “NO” es la derrota de su vida.

Η Πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.

La ciudad

Dijiste: “Iré a otro país, veré otras playas;
buscaré una ciudad mejor que ésta. 
Todos mis esfuerzos son fracasos 
y mi corazón, como muerto, está enterrado. 
¿Por cuánto tiempo más estaré contemplando estos despojos?
A donde vuelvo la mirada, 
veo sólo las negras ruinas de mi vida, 
aquí, donde tantos años pasé, destruí y perdí.” 

No encontrarás otro país ni otras playas,
llevarás por doquier y a cuestas tu ciudad; 
caminarás las mismas calles, 
envejecerás en los mismos suburbios, 
encanecerás en las mismas casas.
Siempre llegarás a esta ciudad: no esperes otra, 
no hay barco ni camino para ti. 
Al arruinar tu vida en esta parte de la tierra, 
la has destrozado en todo el universo.

Μέρες του 1901

Τούτο εις αυτόν υπήρχε το ξεχωριστό,
που μέσα σ’ όλην του την έκλυσι
και την πολλήν του πείραν έρωτος,
παρ’ όλην την συνειθισμένη του
στάσεως και ηλικίας εναρμόνισιν,
ετύχαιναν στιγμές — πλην βέβαια
σπανιότατες — που την εντύπωσιν
έδιδε σάρκας σχεδόν άθικτης.

Των είκοσι εννιά του χρόνων η εμορφιά,
η τόσο από την ηδονή δοκιμασμένη,
ήταν στιγμές που θύμιζε παράδοξα
έφηβο που —κάπως αδέξια— στην αγάπη
πρώτη φορά το αγνό του σώμα παραδίδει.

Días de 1901

Algo tenía de distinto, 
a pesar de su vida disoluta 
y su experiencia erótica; 
a pesar de la constante armonía 
existente entre su actitud y su edad,
 había momentos —muy raros momentos— 
en que su carne daba una impresión de pureza. 

La belleza de sus veintinueve años, 
tan experimentada en la sensualidad,
en momentos, paradójicamente, daría la impresión 
de ser la de un adolescente que, con timidez, 
entrega su virginal cuerpo por vez primera.


Το 31 π.X. στην Aλεξάνδρεια

Aπ’ την μικρή του, στα περίχωρα πλησίον, κώμη,
και σκονισμένος από το ταξείδι ακόμη

έφθασεν ο πραγματευτής. Και «Λίβανον!» και «Κόμμι!»
«Άριστον Έλαιον!» «Άρωμα για την κόμη!»

στους δρόμους διαλαλεί. Aλλ’ η μεγάλη οχλοβοή,
κ’ η μουσικές, κ’ η παρελάσεις πού αφίνουν ν’ ακουσθεί.

Το πλήθος τον σκουντά, τον σέρνει, τον βροντά.
Κι όταν πια τέλεια σαστισμένος, «Τι είναι η τρέλλα αυτή;» ρωτά,

ένας του ρίχνει κι αυτουνού την γιγαντιαία ψευτιά
του παλατιού — που στην Ελλάδα ο Aντώνιος νικά.

En Alejandría 31 A. C. 

Desde su pequeña aldea, cercana a los suburbios, 
cubierto aún por el polvo del camino; 
llega el mercader: “Goma, incienso, 
el mejor aceite de oliva, perfumes para el pelo.'
Va pregonando por las calles; 
pero acaso el tumulto, la música, 
¿permite que sea oído? 
La multitud lo empuja, lo arrastra;
y en su estupor pregunta:
“¿Qué es esta locura?”, 
uno de ellos le arroja
otra gran mentira palaciega: 
“Que en Grecia, Antonio, la victoria obtuvo.”